Schaamte om Kaatje

Schaamte om Kaatje

Verwittiging:

Dit is een sterk erotisch verhaal, enkel bedoeld voor volwassen rijpere lezers.

Alle overeenkomsten met reëel bestaande personen en/of situaties zijn louter toevallig en vallen volledig buiten de wil, het opzet en de verantwoordelijkheid van de auteur.

Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik tot nu toe u iets belangrijks verzwegen heb. Van toen ik dertien was had ik al zondige gedachten als het op meisjes aankwam. Om achter die prachtige wezens aan te zitten was ik toen nog veel te verlegen. Ook dacht ik dat meisjes nooit of nooit op de slechte gedachten kwamen waarmee ik bezig was. Daarvoor waren ze te deugdzaam, te kuis, te engelachtig… En ook was ik me er terdege van bewust dat ik, zelfs als ik ze zou benaderen, ik geen enkel succes zou hebben en dat ze me zouden uitlachen. Ik was in die tijd te klein en vooral te dik voor zijn leeftijd…

Toch was er een meisje dat me niet uitlachte. Kaatje Surinx woonde in mijn buurt, in de Melbeekstraat in Rapertingen. Haar vader baatte daar een fietsenzaak uit die niet echt bloeide. Toch leek hij een goed inkomen te hebben, vooral door de herstellingen die hij aan fietsen en brommers deed.

Kaatje was een jaar ouder dan ik. Het was op de stedelijke basisschool van Rapertingen dat ik haar leerde kennen. Omdat ik klein en dik was bekeken de meisjes me niet. Kaatje was eigenlijk ook niet populair, noch bij de jongens, noch bij de meisjes. Dat kwam, meende ik toen, omdat ze ros haar had en in de zomer erg veel sproeten. Iemand die haar ook kent beweert dat het was omdat ze de gevreesde neurastenieke Juffrouw Kwinten tegensprak en zelfs uitdaagde in de klas. Die onderwijzeres werkte dan haar frustraties en haar woede uit op alle leerlingen. Als een razende furie vloog Juffrouw Kwinten dan rond in het klaslokaal, briesend en tierend. Ze sloeg met de houten meter in het rond en trok aan de haren van de meisjes… Onnodig te zeggen dat Kaatje meer dan deelde in de klappen, maar dat leek haar niet te deren. Maar dat zij de woedeuitbarstingen van Juffrouw Kwinten veroorzaakte, dat namen veel medeleerlingen haar kwalijk.

Op een dag na school hadden twee lorejassen Kaatje haar boekentas afgepakt. Zij wou die terug, maar de jongens lachten haar uit en gooiden haar tas van de een naar de ander. Toen ik dat zag ging ik tussenbeide. Ik hoefde een van die grote kerels maar één enkele goed gerichte klap in zijn maag te geven om aan hun spelletje een eind te maken en ze allebei te doen afdruipen.

Dat waardeerde Kaatje Surinx heel erg. Voor de rest van onze tijd op de lagere school in Rapertingen zocht ze mijn gezelschap op, zowel op de de speelplaats als na school. Ik beschermde haar tegen leerlingen die haar lastig kwamen vallen. Als compensatie kreeg ik bijna dagelijks snoep van haar, of kauwgom.

Na het lager onderwijs verloren we elkaar uit het oog. Mijn ouders stuurden me naar het Sint-Jozefscollege op de Guffenslaan. Kaatje werd intern op het Koninklijk Atheneum in Sint-Truiden. Zij had een tante in Kortenbos die daar les gaf.

Mijn studiecarrière op het Sint-Jozefscollege was nogal kort. Ik kon daar niet volgen, want het niveau ging boven mijn petje. Daarom, zeer tot spijt van mijn moeder, stuurde mijn vader me naar de Handelsschool aan het kanaal in Hasselt. In die grote vakantie, tussen het college en de handelsschool, knoopte ik terug aan met Kaatje. Dat gebeurde toevallig. Ik ging voor mijn fiets twee nieuwe binnenbanden kopen bij haar vader. Kaatje was daar ook, en ze leek blij om me terug te zien.

Het was grote vakantie. We begonnen dingen samen te doen, Kaatje en ik. In het begin gingen we samen wandelen. We gingen samen naar de Alverberg, op de grens tussen Diepenbeek en Hasselt. Het vaakst liepen we in de richting van Wimmertingen. Dan volgden we, zo goed en zo kwaad dat ging, de loop van de Mombeek. Die beek kwam voorbij erg dichtbij waar we allebei woonden. Onder het brugje aan de Kruisstraat, niet ver van het kasteel van Mombeek, bleven we dan staan. Daar leerde Kaatje mij hoe ik lekkere tongkussen aan een meisje moest geven.

Op een dag was er, zei ze, een spin achter haar kleedje ingevallen, en dat jeukte. Ik moest haar rits opentrekken en haar beha loshaken. Of er een spin in het spel was weet ik niet, maar die dag liet ze mij haar borstjes zien, en nog enkele dagen later mocht ik er mee spelen. Zo graag had ik ook haar kutje eens gezien, of er eens aan willen voelen, maar dat wou Kaatje in geen geval.

Zo bleef ik op mijn honger zitten en modderde maar aan met mijn vriendinnetje. Er was in die tijd immers geen enkel ander meisje dat enige belangstelling voor mij had.

Een jaar later, toen Kaatje zestien was, vertelde zij me dat ze al wat ervaring had met seks. Die had ze in Sint-Truiden opgedaan. Ik was nog helemaal niet zover. Zelfs op vijftien trok ik mijn piemel niet af zoals de meesten van mijn kameraden op de Handelsschool dat wel deden. Ik was toen al niet meer erg gelovig en had geen schrik om in de hel te komen. Belachelijk misschien dat ik dat geloofde, maar mijn moeder had me gezegd toen ik twaalf was dat sommige jongens een zwakke rug hadden gekregen of blind geworden waren van zich te masturberen. Af en toe had ik wel zin om me af te rukken, maar dat riskeerde ik toch maar niet na wat mijn moeder had gezegd.

Op een bepaald moment tijdens mijn tweede zomervakantie op de handelsschool was Kaatje alleen thuis. Haar vader had zijn fietsenzaak voor twee weken gesloten bij het bouwverlof. Kaatjes ouders hadden gepland om op een namiddag samen met haar en haar jongere zusje Tine naar het Provinciaal Domein van Bokrijk te fietsen en er een wandeling te maken in de bossen. Daar kwam niets van voor Kaatje. Zij belde mij en zei dat zij gevallen was met de fiets. Daarbij had ze haar enkel bezeerd had en haar voet verstuikt. Ze kon nog nauwelijks stappen, en als ik wou, kon ik haar bij haar thuis komen bezoeken als haar ouders en haar zusje weg waren naar Bokrijk. Dat moest zij me geen twee keer vragen.

Eens bij haar thuis begonnen we elkaar wat te plagen. We kusten en betasten elkaar ook. Ik wou, zoals altijd, met Katja’s tietjes spelen, maar dat wou zij eerst niet. Wel betastte zij mij voor de eerste keer tussen zijn benen. Ik wist niet goed waar ze naartoe wilde. Plots zei ze:

“Ik heb zo’n goesting… Als jij ook zin hebt mag je mij eens poepen.”

Zin had ik wel, maar hoe dat zou gaan, dat wist ik niet die eerste keer.

Kaatje nam me bij de hand en leidde me naar de kamer van haar jongere zus Tine. Wij gingen op die haar bed liggen. Kaatje trok haar broekje over haar enkels en deed haar benen open. Ze had een heel mooi kutje, vond ik, met tamelijk kleine schaamlippen en niet echt veel schaamhaar. Wel was dat niet de eerste keer dat ik een meisjeskutje zag. Met andere Rapertingse meisjes had ik al “doktertje” gespeeld, meestal in het struikgewas op de Alverberg. Dat was wel veel vroeger gebeurd, toen ik acht of negen was, en geen enkel van die meisjes had toen ook maar één haar op haar kutje staan. Ik kon dus een beetje vergelijken, maar alleen al het zien van Kaatjes lichtbehaarde poesje maakte dat mijn piemel recht naar omhoog ging staan. Zij had een topje aan. Dat trok ze een beetje naar beneden, en zo kon ik toch nog met haar tieten spelen.

Dat deed ik dan ook, maar niet erg lang. Ik barstte van de zin om voor de eerste keer in mijn leven een meisje echt te neuken in haar kutje. Ook Kaatje was er klaar voor, want tussen haar benen was ze ondertussen doornat. Zij kreunde, spreidde haar dijen nog verder uit elkaar en trok mij over zich heen.

Ik wou mijn stijve piemel in Kaatjes druipende kutje steken. Dat kwam er niet van. Nog voor mijn pik haar schaamspleet had geraakt spoot ik al schokkend mijn sperma weg. Het was best veel… Een deel daarvan kwam op Kaatje haar buik en dij terecht, een deel in haar schaamhaar en een deel op de bedsprei van haar zusje...

Kaatje ging terug rechtop zitten op het bed. Aan haar gezicht kon ik zien dat zij zwaar ontgoocheld was. Niet alleen dat, ze moest ook de klieder geil die ik in haar schaamhaar, op haar buik en haar dij gespoten had eerst gaan afwassen. Dan moest ze ook nog eens de bedsprei schoonmaken en proberen alle sporen van onze mislukte neukpartij weg te wissen.

Kaatje vond me wel aardig in die tijd. Niet alleen dat. Van al de jongens door wie ze zich tot dan toe had laten neuken had ik de mooiste piemel, beweerde ze. Ze gaf mij niet de schuld van mijn voortijdig klaarkomen. Wel wilde zij niet dat ik een tweede kans kreeg om haar te neuken. Dat is dan ook niet meer gebeurd in de weken daarna. Helaas, toen ik voortijdig zijn sperma wegschoot in haar schaamhaar, op haar dijen, op haar buik had ik, bij manier van spreken, mijn doodvonnis getekend. Bij Kaatje Surinx had ik eens en voorgoed mijn kans verkeken...

Twee of drie keer heb ik haar nog gevraagd of ik eens niet opnieuw mocht proberen haar te poepen in haar kutje. Daar wou zij niet meer van weten. Onnodig te zeggen dat Kaatje erg teleurgesteld was omdat ik bij haar niet had kunnen doen wat een normale jongen wel kan bij een meisje. Mijn schaamte om Kaatje kan ik gewoonweg niet beschrijven, en tot nu toe heb ik er ook maar met één enkele persoon over gepraat, mijn lieve zus Sylvie.

Hoe graag Kaatje, naar haar eigen zeggen, mij ook zag, het is met haar niet lang meer blijven duren. Een paar weken na mijn schandelijke wanprestatie gaf ze me de bons. Zij was eerlijk tegen me toen ze het uitmaakte. Er was iemand anders, een jongen uit de Singelbeekstraat die in Bokrijk voor onderwijzer studeerde die haar achter mijn rug al af en toe neukte. Die kerel had mijn probleem van voortijdig klaarkomen niet, en hij hield het poepen erg lang vol, beweerde zij, en één keer op twee slaagde hij erin om haar doen klaar te komen.

Na Kaatje was ik in de put. Ik was doodbeschaamd omwege van de figuur die ik bij haar geslagen had toen ze met haar benen open voor me lag, klaar om geneukt te worden. Andere meisjes durfde ik sindsdien niet meer aanspreken. Er eentje aan de haak slaan, dat was totaal onmogelijk voor me. Steeds opnieuw beleefde ik terug dat rampzalig moment en zag mijn melkwit zaad uit mijn eikel spuiten op Kaatjes buik en in haar schaamhaar.

Met die hele situatie voelde ik me minder en minder goed. Ik werd me er wel van bewust dat ik niet kon blijven zwijgen en me door mijn schaamte laten wurgen. Hulp moest ik zoeken, maar waar, hoe, bij wie?

Ik hakte de knoop door en sprak mijn zus Sylvie erover aan. Schuchter vertelde ik haar over mijn probleem, zonder Kaatje Surinx te vermelden. Vie vroeg me ook geen uitleg. Waarschijnlijk wist ze wel over welk meisje het ging, want ik had er nooit een geheim van gemaakt dat ik met Kaatje regelmatig ging wandelen. Zonder mijn raad te vragen vertelde Sylvie alles door aan dr. Wagenmakers, onze huisdokter. Die zei tegen Vie dat hij mij niet kon helpen omdat hij terzake geen ervaring had. Hij verwees haar naar een uroloog in Diest. Samen met haar, zonder onze ouders in te lichten, ben ik naar die dokter toegegaan. Die specialist, dr. Luyckx, onderzocht mij grondig. Het bloedonderzoek wees uit dat ik een iets hogere testosteronspiegel had dan een andere jongen van mijn leeftijd. Volgens de uroloog kon dat niet de oorzaak zijn van mijn probleem. Ook onderzocht Luyckx mijn penis en teelballen nauwkeurig. En erectieprobleem had ik niet, dus dat kon met mijn voortijdig ejaculeren niets te maken hebben. Wat dr. Luyckx opviel was dat mijn eikel vanboven een uitstulping had en zo, in erectietoestand, ook groter en dikker was dan doorsnee, en blijkbaar ook gevoeliger, misschien wel overgevoelig voor prikkeling.

Volgens de uroloog lag mijn vroegtijdig ejaculeren wellicht daaraan, maar zeker was dr. Luyckx er niet van.

Als ik dat wou kon hij me een libidoremmend middel voorschrijven, misschien zou dat wel helpen. Dat wou ik niet, omdat de dokter me verwittigde: dat soort geneesmiddelen bracht slaperigheid, concentratieverlies en nog meer onfraais met zich mee. Hij kon mij bijgevolg niet echt helpen. Dan zei de uroloog dat ik maar best een seksuoloog zou raadplegen. Misschien vond die wel een oplossing voor mijn probleem van te vroeg ejaculeren.

Om daar thuis over te praten was ik te erg beschaamd. Mijn onmacht om Kaatje Surinx te neuken zoals dat hoort had me een trauma bezorgd. De enige aan wie ik verteld heb wat dr. Luyckx me had aangeraden was mijn steeds behulpzame zus Sylvie. Die lachte en zei dat zij wel seksuologe voor mij zou spelen, als ik dat wilde. Daar ben ik dan ook op ingegaan, en het heeft geholpen. Door met Sylvie te praten en haar raad aan te nemen heb ik stilaan mijn “Kaatje-complex” overwonnen. Ik kreeg weer zelfvertrouwen genoeg om andere meisjes aan te spreken, en hun zelfs “oneerbare” voorstellen te doen. Meestal waren ze niet geïnteresseerd voor wat ik ze voorstelde, maar soms toch wel…

© Robur Quercus, 2022