Ontdekken in Volle Natuur

Ontdekken in Volle Natuur

Verwittiging:

Dit is een sterk erotisch verhaal, enkel bedoeld voor volwassen rijpere lezers.

Alle overeenkomsten met reëel bestaande personen en/of situaties zijn louter toevallig en vallen volledig buiten de wil, het opzet en de verantwoordelijkheid van de auteur.

Het was Hasselt Kermis. Frank Vanduren en zijn vriend Tienne Henderikx stonden aan de botsauto’s naar de meisjes te kijken. Opeens zei Tienne tegen zijn kameraad Frank:

“Mijn nicht Yolanda zou je graag leren kennen.”

“Yolanda? Wie is dat? Waarom wil ze me leren kennen?”

“Yolanda Belet. Zij woont in de Singelbeekstraat en ze is vijftien, één jaar ouder dan wij.”

“Je hebt me nog niet verteld waarom ze precies mij wil leren kennen? Vijftien jaar… Waarom zou zij iets te maken willen hebben met iemand die jonger is? Normaal lacht een meisje van vijftien met snotbellen zoals wij, en is ze alleen maar geïnteresseerd in oudere kerels.”

Die vraag vond Tienne Henderikx precies een beetje vervelend. Hij schuifelde met een voet over de grond en keek naar zijn schoenen, maar niet naar zijn kameraad Frank of naar de meisjes die aan de botsauto’s aan het giechelen waren. Maar Frank Vanduren was ook niet onder een dode hen uitgebroed. Hij had een vaag vermoeden hoe de vork aan de steel zat.

“Heb je haar verteld misschien waarom ik vroeger toen we nog naar de Broedersschool gingen in de Tuinwijk niet met de klas mee naar het zwembad mocht? En waarom Broeder Directeur me dat verboden had?”

Op die vraag antwoordde Tienne ook niet. Frank begreep dat Tienne aan zijn nicht verteld had wat een kanjer van een piemel zijn kameraad al tussen zijn benen hangen had op de leeftijd van twaalf jaar. In een natte zwembroek kwam die slurf nog meer tot zijn recht, vandaar dat het Frank niet toegelaten was om met de anderen van zijn klas op de Broedersschool mee naar het stedelijk zwembad te gaan tijdens de turnles. Broeder Directeur had ingegrepen en Frank Vanduren strikt verboden om deel te nemen aan de zwemlessen. Dat had bij Frank een bittere nasmaak achtergelaten. Hij drong aan bij Tienne en vroeg:

“Zeg eens rechtuit, heb je haar verteld hoe zwaar ik geschapen ben? Wil ze mijn piemel zien?”

“Ik heb haar dat niet verteld, maar wel iemand die jou kent van de voetbaltrainingen bij de Sporting. Die heeft samen met jou in de douches gestaan, dus… Ik denk dat ze inderdaad je lul wil zien,” antwoordde Tienne. “Waarom zou ze anders met jou willen kennis maken? Wat moet ik tegen Yolanda zeggen?”

“Dat het goed is,” zei Frank. “Regel jij het maar. Maar kan zij mij ook iets laten zien?”

“Dat kan ze zeker,” lachte Tienne. “Ze is pas vijftien, maar ze heeft een paar tetten, man, man, die moet je zien. Niet te geloven, al zo dik en mooi rond…”

“Dus jij hebt ze al mogen zien?” vroeg Frank.

Daar antwoordde Tienne weer niet op.

“Ik laat je wel weten hoe en waar als Yolanda ondertussen niet van gedacht is veranderd.” was het enige dat hij nog zei tegen Frank.

Op een woensdagnamiddag was het dan zover. Frank Vanduren en Yolanda Belet ontmoetten elkaar in het verwilderde park van het verlaten kasteeltje op de hoek van de Singelbeek en de Kroonwinningstraat. Tussen de twee was het ijs snel gebroken. Ze wisten allebei waarvoor ze gekomen waren. In het dichte struikgewas vonden ze een oude houten bank. Daar gingen ze zitten om niet het risico te lopen dat een toevallige wandelaar hen zou verrassen.

“Mag ik je tetten nu eens zien?” vroeg Frank.

“Jij eerst,” zei Yolanda. “Laat je broek maar zakken en laat mij je piemel maar eens zien.”

“En waarom niet allebei tegelijk?” vroeg Frank. “Doe jij je T-shirt en je soutien uit en laat je tetten ook maar zien.”

“Nee, jij eerst,” zei Yolanda. “Ik laat je mijn borsten niet zien voordat ik zeker weet dat Tienne me geen blaasjes heeft wijsgemaakt.”

Dus stond Frank recht van de bank en liet hij zijn broek maar zakken. Yolanda kon haar ogen bijna niet geloven.

“Maar jongen toch, en jij bent nog maar veertien jaar? Ik denk dat er veel volwassen mannen zijn die niet in hun broek hebben wat jij daar tussen je benen hangen hebt. Zelfs niet eens de helft. Je piemel doet me denken aan die van de ezel die bij ons achter in een wei rondloopt.”

Dat Yolanda dat durfde zeggen vond Frank beledigend. Nogal bits vroeg hij:

“Wel, wat is van je tetten? Misschien lijken die ook wel op de uier van een koe!”

“Kom nu, Frank,” suste Yolanda hem. “Ik heb het niet kwaad bedoeld, echt niet. Ik ben nogal impulsief en dikwijls flap ik er maar iets uit zonder na te denken. Mag ik je piemel eens aanraken?”

“Als ik dat zo dadelijk ook met jouw tetten mag doen, dan wel. Anders blijf je met je handen van me af.”

“Geen probleem, dat mag je,” zei Yolanda. “Maar je moet wel luisteren naar wat ik je dan ga zeggen, en zo maar niet als een wilde stier op mijn borsten vliegen.”

Wat dat betekende wist Frank niet, maar hij ging akkoord. Hij deed zijn benen open zodat Yolanda goed aan zijn piemel kon. Zij was erg nieuwsgierig, maar toch ook voorzichtig. Eerst streelde ze Frank zijn ballen en woog ze in haar hand. Van heel dichtbij keek ze dan naar zijn piemel, en ze trok voorzichtig de voorhuid naar achter. Dan rook ze aan zijn eikel. Ze bleef maar voelen en de grote piemel betasten en aaien. Het effect van haar warme handen op die delicate plaats bleef niet uit. Op één, twee, drie had Frank een stijve die minstens twintig centimeter ver voor hem uitstak. Daar schrok Yolanda precies van. Ze liet Frank zijn piemel los en deed een stap achteruit.

“God Lieve Heer,” zei ze. “Wat een ding heb jij toch wel als dat stijf staat! Het is om als vrouw bang van te worden!”

“Jouw beurt nu,” drong Frank aan. “Kom maar eens op met die tetten!”

“Niet te snel, Frankje!” zei Yolanda. “Luister maar eens eerst naar mij. Ik ga je zeggen hoe het moet gaan.”

“Ik luister,” zei Frank, “maar je moet niet proberen me met een kluitje in het riet te sturen en je belofte niet na te komen. Ik heb mijn deel gedaan zonder tegen te stribbelen. Begin jij nu niet achteruit te krabbelen!”

“Dat ben ik niet van plan,” zei Yolanda, “maar ik wil veilig spelen. Je moet achter mij komen staan. Dan zal ik mijn borsten bloot maken. Je mag ze aanraken, er ook een beetje mee spelen als je dat wil, maar je mag er niet in knijpen en van mijn tepels moet je afblijven. Wrijf daar niet over, en nog eens, kom niet voor me staan, want dan is het spelletje dat je mag spelen met mijn borsten ogenblikkelijk voorbij.”

“Je hebt wel nogal veel noten op je zang!” zei Frank. “Ik begrijp niet waarom dat allemaal nodig is?”

“Ik zal het je duidelijk uitleggen,” zei Yolanda. “Mijn zus Yvonne is twee jaar ouder dan ik, zeventien. Zij heeft André Vandebroek, een vent die op de vuilkar werkt, ook eerst met haar borsten laten spelen. Daar is het niet bij gebleven. Daar kreeg ze verschrikkelijk goesting van, en ze heeft zich door hem laten poepen. Nu is ze in verwachting. Dat mij hetzelfde overkomt, dat in geen geval!”

“Denk je dat ik dat met jou van plan ben?” vroeg Frank.

“Jij misschien niet, maar ik ken mezelf. Zoals ik je al zei, ik ben erg impulsief. Als jij tegenover me staat met je stijve piemel naar omhoog, en ik voel hem duwen tegen mijn buik terwijl je wrijft over mijn tepels… Misschien krijg ik dan zo een goesting dat ik je stijve lul zelf in mijn kut steek en ik me zonder nadenken door jou laat poepen. Dat nooit! Ken je mijn vader, Jules Belet?”

“Is dat die politieker die in het gemeentebestuur zit?”

“Nee, dat is geen familie. Mijn vader is chauffeur van de vuilkar bij de stad. Het is daardoor dat Yvonne die smerige poeper van een Vandebroek heeft leren kennen. In alle geval, je kan wel denken dat mijn vader razend is op Yvonne. Mij heeft hij ook uitdrukkelijk verwittigd: als ik ooit in verwachting geraak voordat ik getrouwd ben jaagt hij mij het huis uit, en hij dreigt ermee dat hij dan aangaat achter de man die er verantwoordelijk voor is, hem de poten breekt en hem dan met zijn blote handen van kant maakt.”

Frank Vanduren was echt onder de indruk van wat Yolanda Belet hem had verteld. Hij trok zijn broek terug op en ging vanzelf achter Yolanda staan. Zij wachtte niet, en onmiddellijk maakte ze haar borsten bloot. Frank bekeek ze eerst goed. Zoals Tienne Henderikx al had gezegd, ze waren gewoonweg prachtig, dik en rond. Hij begon ermee te spelen, eerst zoals Yolanda het hem had opgedragen, maar daar kon hij zich niet aan houden. Hij kwam met zijn vingers dichter en dichter bij haar tepels. Uiteindelijk kon hij zich niet meer inhouden, en masseerde hij die zachtjes. Ze werden hard en kwamen recht in het tepelhof.

In tegenstelling tot wat ze had gezegd maakte Yolanda geen eind aan wat zij het “spelletje” had genoemd. Ze liet zich zakken op de oude bank en liet Frank bezig zijn achter haar rug terwijl ze haar kutje voelde zwellen en haar onderbroekje nat worden van de zin om gepoept te worden… Zij had hetzelfde temperament als haar zwangere zus Yvonne, en het was maar zeer de vraag of ze in een niet al te verre toekomst niet zou aankomen zoals Yvonne...

© Robur Quercus 2022