Zita, Huidartieste

Zita, Huidartieste

Verwittiging:

Dit is een sterk erotisch verhaal, enkel bedoeld voor volwassen rijpere lezers.

Alle overeenkomsten met reëel bestaande personen en/of situaties zijn louter toevallig en vallen volledig buiten de wil, het opzet en de verantwoordelijkheid van de auteur.

Een collega van Frank Vanduren bij Matrix Life Insurance, Gert Dumoulin, was een echt fuifnummer. Toch deed zijn werk als juridisch adviseur bij de verzekeringsmaatschappij uitstekend. Hij vond dat Vanduren een eentonig leven leidde omdat die zelden of nooit uitging. “Een echte huismus”, zo noemde Gert zijn collega al spottend. Dat Frank zijn handen vol had met om de haverklap zijn buitenmaatse piemel te moeten tonen en bronstige vrouwen te neuken wist Dumoulin natuurlijk niet.

Toch ging Frank Vanduren in op een van de uitnodigingen van Gert Dumoulin om met hem mee te gaan een nachtje stappen. Zo belandden ze op een zaterdagavond in een rumoerige discotheek niet ver van het Zuidstation in Brussel. “Les Palmiers” heette die. Het feest was er in volle gang. De muziek stond erg luid. Ze schetterde in die ruimte vol met ronddraaiende en tollende lichamen.

Franks collega Gert mengde zich onmiddellijk tussen de dansers en Frank merkte na even dat hij probeerde een aantrekkelijk Marokkaans meisje te versieren. Vanduren interesseerde dat niet. In Les Palmiers een gewillige vrouw te vinden was het laatste waar hij aan dacht.

Dat bleef niet duren. Toen zag Frank haar terwijl zij bij de bar stond met niet veel meer aan dan een shortje en een beha, allebei doorkijk in een soort zig-zag netmotief. Die mooie blonde vrouw was, bij manier van spreken, een miljoen kilometer weg van zijn gebruikelijke type, de meisjes en vrouwen die hij gewend was te neuken, meestal gewezen studentes van de VUB en af en toe iemand die hij had leren kennen langs zijn werk bij Matrix Life Insurance om.

Deze vrouw had tatoeages op bijna elke zichtbare plek van haar lijf, van de vlinders op haar armen tot de vleermuizen op haar dijen, en daarbij nog een aantal grillige figuren die Frank niet onmiddellijk thuis kon wijzen. Inderdaad, die vrouw van wie Vanduren moeilijk de leeftijd kon schatten was voor hem ver verwijderd van de meestal klassieke meiden met een niet getatoeëerde huid met wie hij op dat moment seks had.

Frank dronk zijn drankje op en bestelde er nog eentje. Toen hij dat gekregen had was hij niet erg subtiel en ging naast de getatoeëerde vrouw op een barkruk zitten. Zodra hij met haar aan de praat geraakte zei ze tegen Frank dat zij Zita heette en dat zij “huidartieste” was. Wat dat betekende moest hij haar niet vragen. Dat was overduidelijk aan haar uiterlijk te zien. Frank wist na een paar minuten praten dat zij de moeite waard was, en dat hij haar wilde neuken. Dat wou hij tegen Zita ook zeggen, maar die kans kreeg hij niet. Zijn collega Gert Dumoulin kwam oververhit samen met het Marokkaanse meisje van de dansvloer af en begon met hem en Zita te praten en te gekscheren. Blijkbaar was de huidartieste daarmee niet opgezet. Zonder enige uitleg liet ze het gezelschap in de steek en mengde zich onder de dansers.

Een uur en een aantal drankjes later vertrok Dumoulin met de Marokkaanse. Toen zijn collega weg was voelde Franks iemands ogen op zich gericht: zij was het, de huidartieste. Hij liet zich niet pramen en ging onmiddellijk naar haar toe. Om vijf uur in de morgen verlieten Zita en hij de discotheek Les Palmiers hand in hand. Zij nam hem mee naar een tamelijk vervallen gebouw achter het Zuidstation. Op het gelijkvloers was er daar een tatoeagestudio. Zita ging hem voor, een tamelijk gammele trap op naar de eerste verdieping. Daar had ze een gezellige zitkamer met allerlei meubeltjes waarvan Frank dacht dat ze die wel eens op de brocante van het Vossenplein of in een van de zaken in de Blaesstraat kon gekocht hebben.

Zij schonk hen allebei een drankje uit en kwam tegenover Frank zitten op een canapé die een beetje was doorgezakt.

Frank dacht dat hij haar aanstond als sekspartner en dat ze het die nacht nog wel zouden doen, maar aanvankelijk hield Zita de boot af. Nochtans gaf Frank haar hints genoeg om haar duidelijk te maken dat hij graag seks met haar zou hebben. Lang had hij niet nodig om Zita te overtuigen. Ze trok haar broekje uit, maar de rest van wat ze aanhad niet. Frank begon haar te kussen en te strelen. Hij probeerde haar klaar te maken voor de liefde, maar dat vond Zita precies vervelend. Misschien was ze te moe na een lange nacht? Zij wou dat hij maar onmiddellijk zijn stijve piemel in haar kut stak. Dat deed Vanduren dan maar, maar erg vlot ging dat niet. Zita’s flamoes was niet nat genoeg, en dan, de afmetingen van zijn stijve lul… Zita probeerde hem de toegang tot haar poes gemakkelijker te maken door haar benen nog verder uit elkaar te sperren. Dan lukte het toch een beetje. Veel meer dan de helft van zijn piemel kreeg Frank wel niet in haar neukgaatje naar binnen. Omdat hij zo hitsig was kwam hij ook al na een paar minuten klaar. Aan seks met Frank had Zita zelf weinig of niets gehad, dat was hem wel duidelijk…

Die vroege morgen wasten ze zich en eindigden ze gewoon met praten. Zita had over vier uur een afspraak. Ze moest een tatoeage van het Atomium op een klant zijn rug inkleuren. Zij en Frank praatten zo lang dat hij op die oude canapé boven het tatoeagesalon in slaap viel.

In de ochtend werd hij verward wakker. Het kostte Vanduren een paar seconden om te beseffen waar hij eigenlijk was en waarom hij het gezoem van een tatoeagepistool kon horen.

Kort daarna verscheen Zita weer. Ze keken elkaar aan. Zij was nu precies uitgerust van de nacht ervoor, en Frank leek het ook of zij zelf nu zin had om geneukt te worden. Hij had zich niet vergist: binnen enkele seconden waren ze hartstochtelijk aan het zoenen. Toen zij aanstalten maakte om weg te gaan ging Frank ervan uit dat zij weer naar beneden moest om te werken. Dat was misschien wel zo, maar Zita leek zich te bedenken. In plaats daarvan trok zij langzaam haar topje en haar broek uit waardoor haar strakke, getatoeëerde lichaam zichtbaar werd. Haar slipje hield ze wel nog aan.

Het zicht van de lichaamsversiering van de huidartieste wond Vanduren op en hij voelde zijn piemel zwellen.

Dan nam Zita zelf het initiatief. Zij duwde Frank neer op de canapé, trok zijn broek naar omlaag, te samen met zijn onderbroek, en begon hem vakkundig te pijpen. Terwijl hij het uitschreeuwde van plezier legde zij een hand op zijn mond.

“Er is iemand beneden,” fluisterde ze. “We moeten stil zijn.”

Het gevaar van de situatie ontketende de riskantere kant van Vanduren. Hij kreeg enorm veel zin om Zita onmiddellijk hard te neuken.

"Het kan me niet schelen," kreunde hij. “Doe je broekje maar uit en laat ons er van genieten.”

Nadat ze elkaar nog een paar minuten gekust en gestreeld hadden trok Zita haar slipje naar beneden en leidde Franks piemel met haar hand voorzichtig bij haar naar binnen, terwijl zij haar benen om zijn middel sloeg. Het ging vlotter dan een paar uur daarvoor. Haar poes was nu veel natter, en ze gaapte een beetje open. Frank beheerste zich niet meer en stak zijn gezwollen lul tamelijk hard in haar muis naar binnen. Misschien deed hij haar daarbij een beetje pijn, gezien het formaat van zijn piemel. Alleszins, zij draaide hem om op de bank en ging op haar knieën en ellebogen liggen. Zij wou dat Frank bij haar langs achter naar binnen kwam en dat ze het “op zijn hondjes” zouden doen. Dat deed hij dan. In die positie ging het neuken wel vlotter als voorheen. Het was precies alsof Zita’s natte holletje plots ook eens zo ruim geworden was.

Terwijl Frank op haar rug bezig was en zijn lul moeiteloos in haar neukspleetje op en neer ging hoorden ze plots voetstappen: er kwam iemand de trap op naar boven.

Op de een of andere manier wisten ze zich bliksemsnel presentabel te laten lijken. Ze waren net klaar met zich te fatsoeneren toen de even zwaar getatoeëerde collega van Zita de deur van de zitkamer opendeed. Hij kon duidelijk zien wat er was gebeurd en Frank was echt gegeneerd. Daarom mompelde hij een paar vage excuses, duwde zijn nog altijd stijve piemel op zijn plaats, raapte zijn spullen bij elkaar en liep naar de deur.

Toen hij wegging uit het tatoeagesalon keek hij beneden nog eens naar de tatoeage-pistolen die naast de simili lederen verstelbare stoelen binnen handbereik lagen. Het was de eerste keer dat hij in een tatoeagestudio was, en ook de laatste.

Frank Vanduren heeft Zita nooit meer teruggezien. Soms dacht hij nog aan haar, de huidartieste, en aan hun vreemde nachtelijke ontmoeting. Hoewel hun tweede vrijpartij voortijdig werd afgebroken bracht het contact met Zita bij Frank een kant naar voren die hij al lang was vergeten. Die liet hem inzien dat hij, in tegenstelling tot wat Gert Dumoulin beweerde, geen huismus was en genoeg zelfvertrouwen had om in de slaapkamer of de zitkamer van een vreemde vrouw haar zonder bedenkingen te durven neuken.

© Robur Quercus 2022