Nelly's Tere Bloempje

Nelly’s Tere Bloempje

Verwittiging:

Dit is een sterk erotisch verhaal, enkel bedoeld voor volwassen rijpere lezers.

Alle overeenkomsten met reëel bestaande personen en/of situaties zijn louter toevallig en vallen volledig buiten de wil, het opzet en de verantwoordelijkheid van de auteur.

Ze zaten een heel jaar naast elkaar in de bus van en naar school al van toen Nelly Peterman elf jaar oud was. In de bus zaten ze onderuitgezakt met hun knieën tegen de zetel voor hun en ze speelden onschuldige spelletjes. Af en toe veranderde dat in elkaars handje vasthouden. Nelly stapte 's morgens eerder dan Franco Figetti op de bus die van Diest naar Hasselt reed. Altijd hield zij een plaats naast zich voor hem vrij totdat hij in Spalbeek op de bus stapte. Als ze terugkwamen van school was het andersom. Meestal zat Franco dan al op de bus als Nelly opstapte. Ook hij bewaarde een plaats voor haar naast hem door zijn boekentas op de zetel langs hem te leggen totdat hij haar hoofd door het gangpad zag turen.

Onderweg naar huis probeerde Franco haar in het Italiaans te leren vloeken en haar enkele vieze woorden Italiaans te leren. Soms fluisterde Franco geheimen in Nelly’s oor. Echt interessant waren die eigenlijk niet, alleen een excuus voor hem om dichter bij haar te komen. Ze zochten elkaar op tijdens de pauzes op de speelplaats en knuffelden. Dat veroorzaakte geruchten over hun “affaire” en maakte meisjes in zijn klas jaloers omdat Franco twee jaar ouder was. Hij werd stilaan een man. Zijn stem veranderde en hij kreeg donkere dons op zijn gezicht. Het zou niet lang meer duren eer hij zich moest beginnen scheren.

Franco zijn bushalte was voor die van Nelly, dus hij zwaaide naar het raam waarachter zij zat als hij uit de bus stapte. Zij verwachtte dan een sms-je van hem tegen de tijd dat zij thuiskwam, aangezien hij een voorsprong had om er een te sturen. Franco speelde gitaar en vertelde Nelly ooit dat hij een liedje over haar had geschreven. Hij was toen alles voor Nelly: haar zielsgenoot, haar begin en einde, de enige jongen die speciaal voor haar bestemd was. Daar was zij vast van overtuigd…

Behalve Franco Figetti liep iedereen liep langs Nelly Peterman door totdat ze veertien was. Niemand besteedde enige aandacht aan haar, en zeker de jongens niet. Het meisje was veel te dik voor haar gestalte. Ze was bijziend, en ze had een ziekenkasbrilletje op haar neus dat er haar dom deed uitzien. Bovendien had ze een ware ijzerwinkel in haar mond om haar konijnentanden in het gelid te dringen…

Maar dat bleef niet duren. Nelly’s moeder was veel te ongerust dat haar dochter zwaarlijvig zou blijven en misschien nooit aan een man zou geraken. Ze regelde voor Nelly een kuur bij een bekende diëtist, en dat hielp. Nelly’s overtollige kilo’s smolten weg als sneeuw voor de zon, en ze kreeg ook een groeischeut. Toch bleef ze dikke billen houden, en ook haar borsten ontwikkelden zich meer dan bij een doorsnee meisje. Haar brilletje werd vervangen door lenzen, en eindelijk mocht ook haar beugel uit haar mond.

Nelly kreeg in minder dan een jaar tijd een sexy lijf dat veel jongens deed kwijlen. Tot dan toe was ze voor de mannen praktisch onzichtbaar gebleven, maar de gedaanteverandering die ze nu onderging veranderde die situatie totaal. Zelf was ze zich daarvan niet echt bewust, en als ze bepaalde toespelingen te horen kreeg raakte ze daarvan in de war. Gelukkig was er een broer van haar moeder, oom Rik, bij wie Nelly altijd terecht kon als ze een of ander probleem had. Ze vertelde hem wat ze van een aantal geile jongens had moeten horen. Rik was wel een verstokte veertigjarige vrijgezel, maar hij kende het klappen van de zweep. Op seksueel gebied moest niemand proberen hem nog iets te leren.

Al lachend zei haar nonkel tegen Nelly:

“Jij bent een slachtoffer van S.P.E.”

“S.P.E., nonkel Rik,” vroeg Nelly, “wat is dat? Is dat Latijn of zo?”

“Maar nee, ik heb dat zelf uitgevonden, Nelly! Stijve Piemel Energie, dat betekent het. Ze staan heet, die jongens die bepaalde dingen tegen je zeggen, en ze zouden je willen poepen, dat is alles. Jij bent er, zo te zien, ook klaar voor. “Poepen”, je weet toch wat dat is, niet Nelly?”

Dat wist Nelly zeker:

“Ja, het is hetzelfde als “seks hebben”, of “de liefde bedrijven”, maar “poepen”, dat is dialect.” zei ze. “Het klinkt wel vulgair, vind ik.”

“Dat vind ik niet,” sprak nonkel Rik haar tegen. “Ik vind dat het mooi en krachtig klinkt, veel beter dan het “neuken” van de Hollanders.”

Daar ging Nelly niet op in, maar elke dag werd de toestand erger. De jongens die zij haar hele leven al kende, maar nooit enige romantische interesse voor haar hadden getoond, stonden nu in de rij om stomende tienerseks met haar te hebben. Met geen van hen ging ze daar helemaal op in. Sommigen mochten haar wel tongkussen geven en met haar borsten spelen, maar meer niet. Haar kutje had ze wel laten zien aan Franco Figetti, en die had haar clitje ook één keer mogen vingeren. Daar had Nelly wel snel een einde aan gemaakt, want Franco was te ruw tussen haar benen aan het wrijven geweest, en hij had haar pijn gedaan. Zonder het haar te vragen had hij plots ook zijn vinger in haar kutje gestoken. Daarmee had hij haar heel erg pijn gedaan. Nelly dacht dat Franco zo haar “tere bloempje” had geknakt. Zo noemde haar moeder haar maagdenvlies telkens als ze het erover had dat haar dochter haar maagdelijkheid zomaar niet te grabbel mocht gooien… Sindsdien was Nelly wel voorzichtiger geworden. Haar kussen, en met haar tieten spelen, dat liet ze enkele jongens nog wel toe, maar meer niet. Dat zou wel veranderen…

Toen Franco in haar tweede jaar op het Atheneum stilaan zijn belangstelling voor Nelly verloor was zij als verdoofd. De enige persoon waar zij elke dag naar uitkeek had haar weggestoten uit zijn hart. Andere jongens van haar leeftijd waren gewoon niet hetzelfde. Ze konden niet interessant praten, ze hadden niet dat zangerige Italiaans accent, of ze konden geen geestig geklets volhouden zoals Franco. Nelly had hem voelen wegglippen na de Paasvakantie. Dus liet zij hem weten dat zij hem echt lief vond, en dat zij het spijtig vond dat hij afstand van haar nam. Daar zei Franco niet veel op. Terwijl hij zenuwachtig met haar heen en weer ging op de speelplaats van de school legde hij uit aan Nelly dat hij ongebonden wilde blijven om meisjes van zijn eigen leeftijd te ontmoeten.

Sindsdien had Nelly hem niet meer gezien. Hij was naar een andere middelbare school gegaan om kunstonderwijs te volgen. Zo was er was nooit echt een kans meer geweest voor een toevallige ontmoeting in de gangen van het Atheneum of op de bus…

Op een zomeravond tijdens de grote vakantie toen ze in september naar het vijfde jaar op de middelbare school zou gaan was Nelly in het huis van haar nicht Katrien. Dat was voor haar een typische ontmoetingsplek omdat Katriens moeder gewoonlijk bij haar minnaar was of te zonnebaden lag op het jacht van die jongere kerel uit Maasmechelen. Dat deed ze nu zonder enige gewetenswroeging sinds ze haar man betrapt had op vreemdgaan met een lerares van de kunstacademie. Zonder ouderlijk toezicht deed Katrien wat ze wilde, omdat haar mama dat ook deed.

Die avond waren Katrien en Nelly aan het kijken naar een slechte serie op Netflix die zich afspeelde in Mexico. Die serie hadden de twee meisjes al gezien. Ze verveelden zich een beetje, totdat Katrien even rondbelde. Dan zei ze tegen haar nicht Nelly dat er mensen zouden komen.

Nelly had niet verwacht dat Franco daarbij zou zijn. Hij was de jongen op wie ze in haar eerste jaar op het atheneum verliefd was geworden, diegene aan wie ze haar kutje had laten zien, die over haar clitje had gewreven en haar tere bloempje had gebroken door brutaal zijn vinger in haar kutje te steken. Maar die avond bij haar nicht Katrien rook Nelly haar kans. Het Lot zou Franco eindelijk in zijn nek grijpen, die ontrouwe en ondankbare klootzak…

Toen Nelly hoorde dat Franco ook ging komen kreeg ze het warm omdat ze terugdacht aan die keer dat ze zonder onderbroekje aan langs hem in het gras lag aan de vijver van haar grootvader en hij met zijn vingers haar schaamlipjes opensperde om de mooie roze ingang van haar kutje goed te kunnen bekijken voordat hij geprobeerd had om zijn middelvinger in haar prutje te steken… Plots was die herinnering niet onaangenaam meer voor Nelly. Haar verliefdheid op hem kwam ogenblikkelijk terug, maar nu was het toch anders. Nelly voelde haar onderbroekje nat worden. Ze stond zo heet als een stoof en zou verdomd een kogel voor Franco hebben opgevangen.

Franco was ondertussen achttien geworden. Hij had zijn rijbewijs gehaald en van zijn ouders had hij een tweedehands Alfa Romeo 159 gekregen. Hij kwam bij Katrien langs met in zijn auto een paar vrienden die in Genk ook naar zijn middelbare school gingen en graag wiet rookten. Dat deden ze bijna nooit binnenshuis, ofwel bij vreemden waar ze niet het risico liepen om gepakt te worden.

Zodra Franco bij Katrien de woonkamer binnenliep maakten hij en Nelly oogcontact. Zij wist zeker dat zij de laatste persoon was die hij verwachtte te zien toen hij die avond met zijn beste vrienden Hasselt ging verkennen.

Maar echt aanstalten om uit het huis van Katrien te vertrekken maakte Franco niet. Een uur later zat Nelly op zijn schoot te praten en de verloren tijd van de twee voorbije jaren in te halen. Hij verzon een excuus om naar buiten te gaan en Nelly speelde het spelletje mee.

"Ik, euh, heb iets nodig uit de auto."

“Ja, ik moet ook naar buiten om een frisse neus te halen.” zei ze.

Niemand had zelfs gemerkt dat ze naar buiten glipten. Ze kusten en streelden elkaar terwijl ze tegen de zijkant van Katriens huis leunden. Franco stak zijn hand onder de beha van Nelly en masseerde haar tepels. Ze kregen allebei erg zin in meer, tot Franco zijn vrienden naar buiten kwamen en zeiden dat ze klaar waren om te vertrekken. Voordat Nelly het wist was Franco opnieuw weg. Veel te snel werd hij weer de grote afwezige in haar leven.

Twee dagen later was zij aan het werk in de Carrefour om rekken te vullen. Dat had Nelly als vakantiewerk gedaan de afgelopen twee zomers. Opeens keek ze op haar telefoon. Franco sms'te haar: "Hallo."

Nelly zwijmelde. Ze hadden nog steeds elkaars telefoonnummers van toen ze nog op het Atheneum zaten. Nelly vond het erg romantisch dat Franco haar nooit vergeten had. Hij vroeg haar of zij hem die avond wilde zien. Nelly had niets liever, dus als hopeloze verliefde die zij was stemde zij toe.

Om iets na 10 uur die avond kreeg ze een boodschapje waarin Franco zei dat zij naar buiten moest komen. Zij liep de voordeur van haar ouders uit zonder dat een van hen het merkte. Zij schuifelde de lange oprit af in het pikdonker en zag Franco’s Alfa Romeo stationair draaien met de koplampen gedimd. Franco deed Nelly snel instappen. Ze reden een paar kilometer verder uit haar buurt voordat hij stopte op de kleine parking van Herkenrode net voorbij de brug over de snelweg en de motor uitschakelde. Het was niet het delen van zielsgeheimen in een romantisch kader waarin ze hun liefde aan elkaar beleden zoals Nelly zich dat had voorgesteld, maar ze zweeg daarover. Ze kon het niet riskeren om iets te zeggen dat Franco weer van haar weg zou drijven.

Dit was waar Nelly haar hele leven op had gewacht. Ze begonnen elkaar weer te kussen en te strelen. Franco haakte haar beha los en speelde met de mooie volle borsten die Nelly ondertussen had gekregen van Moeder Natuur. Een tijdje was het ongemakkelijk vrijen, want ze moesten tegen de console met de versnellingspook tussen hun in leunen om elkaar te kunnen kussen en te aaien. Franco werd dat beu. Hij stelde aan Nelly voor om op de achterbank van de auto verder te vrijen. Daar ging zij gretig mee akkoord.

Voordat ze het goed besefte leidde dat ertoe leidde dat Franco haar broek uittrok en zijn piemel zonder meer langs achter in haar kutje stak. Terwijl zij op handen en knieën lag op de achterbank van de auto deed hij het met Nelly op zijn hondjes. Veel had zij er niet aan, want Franco dacht blijkbaar alleen maar aan zijn eigen plezier.

Zodra hij klaargekomen was in Nelly’s poesje stapte hij uit de auto om zijn piemel af te drogen met een papieren zakdoek en zijn broek op te trekken. Nelly kroop recht van op haar knieën en zag dat haar handen doordrenkt waren met bloed. Onder haar op het kussen van de achterbank verzamelden zich plassen bloed die in de spleten van de leren bekleding sijpelden.

Nelly was verschrikkelijk beschaamd omdat zij dacht dat Franco indertijd al afgerekend had met haar “tere bloempje”. Nooit eerder had zij al echte seks gehad. Wel dacht ze dat die brutale middenvinger in haar kutje hetzelfde effect zou hebben gehad als een piemel. Maar dat bleek niet zo te zijn. Zij bloedde en bleef bloeden alsof een monsterlijke deinende zak bloedplasma door haar lichaam bewoog en haar adem wegnam… Er was teveel bloed voor Nelly om een onschuldig wondje de schuld te geven, dus zij moest het Franco vertellen. Van uit de auto zei ze beduusd:

“Franco, er is iets met je achterbank gebeurd.”

“Wat?”

“Ze hangt vol bloed.”

“Nu je het zegt… Ik vond het al raar dat er ook bloed op mijn piemel hing toen ik die afdroogde. Vanwaar komt dat bloed?”

“Het stroomde uit mijn kutje. Ik had het niet eens gemerkt toen je me aan het poepen was."

“Ben je ongesteld? Heb je je maandstonden? Dat had je me kunnen zeggen!"

"Dat is het niet. Ik moet mijn regels pas volgende week krijgen."

Franco’s ogen werden groot.

"Ben je dan nog maagd?" vroeg hij. “Of was je dat nog voordat ik je poepte?”

Nelly zei “nee” omdat ze echt dacht dat zij dat niet meer was toen Franco zijn piemel in haar spleetje stak.

Hij dacht even na, en toen zei hij: "Sorry dat mijn lul zo groot is. Ik moet je vanbinnen in je kut gekwetst hebben."

En dat was het dan. Nelly’s nacht eindigde met huilen. Zij schaamde zich omdat zij het interieur van de auto van iemand op wie ze al levenslang verliefd was naar de vaantjes had geholpen. Zij stelde zich voor dat Franco’s nacht waarschijnlijk eindigde terwijl hij bloed uit de spleten van de achterzetel van zijn Alfa schrobde, waarbij de leren stiksels hoogstwaarschijnlijk voor altijd donkerrood gekleurd zouden blijven.

Na zijn eerste keer echte seks met Nelly haakte Franco Figetti definitief af met haar. Hij beantwoordde haar boodschappen niet meer, en op een bepaald ogenblik blokkeerde hij haar en verdween hij voorgoed uit beeld.

Nelly trok er haar conclusies uit. Wat er in de auto van Franco was gebeurd liet een bittere smaak bij haar achter. Nooit meer zou ze nog iemand toelaten van haar langs achter te bestijgen en het op zijn hondjes met haar te doen. Moest dat niet gebeurd zijn, dan zou haar tere bloempje misschien niet zo brutaal geplukt zijn, met al de gevolgen van dien… Van nu af aan, daar was Nelly rotsvast toe besloten, zou het nog alleen maar gebeuren “op zijn missionaris” als ze zich nog door iemand liet poepen.

Voorwaar, een goed voornemen, maar… Net zoals dat voor vele vrouwen geldt hield Nelly dat voornemen maar een beperkte tijd vol. Na een tijd verwaterde haar besluit en hield ze zich niet meer aan wat ze zich voorgenomen had. Immers, de wegen der liefde zijn ondoorgrondelijk, en die van de libido vaak nog meer…

© Robur Quercus 2022