De Vereniging "Coles Maximus"

De Vereniging “Coles Maximus”

Verwittiging:

Dit is een sterk erotisch verhaal, enkel bedoeld voor volwassen rijpere lezers.

Alle overeenkomsten met reëel bestaande personen en/of situaties zijn louter toevallig en vallen volledig buiten de wil, het opzet en de verantwoordelijkheid van de auteur.

Toen Frank Vanduren dertig werd kreeg hij van een aantal mensen felicitaties. De meeste gelukwensen kreeg hij per telefoon, in een email, of op Messenger. Toch kwamen er ook een paar wenskaarten op zijn adres in Anderlecht. Veel waren dat er niet, maar ze deden hem wel plezier. Er waren er twee bij van studentes die hij toen hij nog studeerde op de VUB had gekend. In een van die twee enveloppen zat niet alleen een wenskaart. Er was ook een uitnodiging bij voor de stichtingsvergadering van een vereniging voor oud-studenten van de Vrije Universiteit van Brussel die “Coles Maximus” ging heten. Latijn had Frank in zijn studieperiode nooit geleerd. Daarom had hij geen benul wat de strekking of het opzet van die vereniging ging zijn.

Die vergadering zou over drie weken op een vrijdagavond doorgaan in het restaurant “Villa Tangha” aan de Drie Bruggenstraat in Oudergem. Wat de bedoeling van die vereniging was stond niet op de uitnodiging. Vermits ze een Latijnse naam ging krijgen vermoedde Vanduren dat het een ernstig gezelschap zou worden. Waarom ze hem daarbij wilden was hem een raadsel. Gezien het diploma dat hij op de VUB behaald had, misschien als schatbewaarder, om hun financiën te beheren?

Die vrijdagavond was de opkomst voor de stichtingsvergadering van Coles Maximus maar magertjes. Zes vrouwen hadden zich gemeld, en twee mannen. Die andere man was Franks gewezen vriend Dirk Pieterman met wie hij samen indertijd, tegen betaling, zijn piemel aan een geïnteresseerd publiek liet zien. Ondertussen was Dirk dokter en had hij een huisartsenpraktijk in Halle.

Van de vrouwen kende Frank er twee: Myriam Swinkels, een economiste die samen met hem aan de VUB een aantal cursussen had gevolgd, en Vero Thonon, die voor ingenieur in sterkstroom had gestudeerd.

Toen hij Dirk terugzag was Frank blij. Ze wisselden een aantal nieuwtjes uit totdat Dirk vroeg of Frank wist wat de bedoeling van die vereniging was. Dat wist hij niet, maar Dirk had wel een vermoeden: volgens hem kon het niet anders dan dat de uitnodiging iets te maken had met hun buitenmaatse piemels die de aanwezige meisjes, op één na, allemaal tegen betaling hadden gezien in cafés tijdens hun studietijd.

Nadat ze elkaar allemaal begroet hadden troonde Vero Thonon het gezelschap mee naar een privé zaaltje in het restaurant. Daar stond een lekker koud buffet op hun te wachten waaraan iedereen zich tegoed deed. Maar nauwelijks was iedereen klaar met eten en hadden de obers alles opgeruimd, of de vrouwen gingen uit de kleren. Het was duidelijk dat zij dat vooraf hadden afgesproken. Dirk en Frank moesten er ook aan geloven. Zij werden ieder door een drietal meisjes bestormd, en die zetten hen op één, twee, drie in hun blootje.

Dan klapte Vero Thonon in haar handen om stilte in het zaaltje te verkrijgen. Zij gaf in haar blootje een korte toespraak waarin zij uitlegde wat de bedoeling van “Coles Maximus” was. Het kwam erop neer dat de vereniging een eerbetoon zou zijn voor de “Grootste Piemel”, want dat was de Nederlandse vertaling van de Latijnse titel. Frank en Dirk kwamen voor die eer in aanmerking. Er was ook nog een derde kandidaat uitgenodigd, maar die was niet gekomen. Het ging om een zekere Valeer Dierckx, een germanist. Volgens Vero had hij een piemel die uitzonderlijk lang was, wel van een normale dikte, die hij perfect beheerste, zelfs in die mate dat hij zijn jongeheer kon doen kronkelen als een slang. Bij het neuken was die laatste vaardigheid een niet te onderschatten troef, dat kon zij, samen met nog andere ex-studentes van de VUB getuigen. Jammer genoeg was Dierckx niet naar de stichtingsvergadering gekomen.

Dan volgde er een plechtig moment: de aanwezige vrouwen moesten de lullen van de twee aanwezige mannen keuren. Dat was toen ze nog aan de VUB studeerden meermaals gebeurd met Dirk en Frank als ze hun pieten tegen betaling showden.

Eerst bekeken de aanwezige vrouwen de piemels in rusttoestand, dan werden die gestreeld met warme handjes. Onnodig te zeggen dat de twee lullen binnen de kortste keren rechtop gingen staan. Er volgde een soort bewonderend gezucht. Dirk en vooral Frank kregen enkele lovende commentaren te horen.

Nadat de meisjes onder elkaar een korte bespreking hadden gehouden die ze blijkbaar ook al van tevoren hadden voorbereid werden de piemels officieel gedoopt met Stella Artois. Die van Frank heette voortaan “Coles Maximus Barbaricensis”, die van Dirk “Coles Maximus Asinatus”. In zijn afwezigheid kreeg ook de lul van Valeer Dierckx een naam: “Coles Maximus Serpentarius”.

De ceremonie was nog niet ten einde. Er volgde een leuk gedeelte. De aanwezige meiden smeerden elkaars kontjes in met een welriekende olie. Vermits hun piemels door de koude Stella Artois wel gekrompen waren en slap tussen hun benen hingen zorgden de meisjes er weer voor met hun zachte warme handjes dat de twee pikken alsnog in de aanslag kwamen te staan. Dan werden Jack en Frank uitgenodigd om kennis te maken met de kutjes die ondertussen smeuïg geolied waren. Wel moesten ze zich inhouden. Ze werden niet verondersteld te ejaculeren in een hete flamoes.

En heet en nat waren ze, die kutten, ongelooflijk. Dus deden Dirk en Frank zonder enige tegenzin hun werk. Natuurlijk, gezien het formaat van hun piemels verliep dat bij iedere vrouw niet even vlot. Bij sommigen was het wel wat wringen, bij anderen gleed de pik bijna probleemloos in de neukspleet naar binnen, meestal wel niet helemaal.

Vero Thonon hield toezicht. Zij had ergens een notitieboekje en een balpen opgeduikeld. Van erg dichtbij beoordeelde zij hoe vlot of hoe minder vlot de lullen in de respectieve kutten naar binnen gingen. Daar nam zij nota van.

Toen Frank en Dirk met hun piemels alle aanwezige vrouwen even geneukt hadden zonder klaar te komen deed Vero hen stoppen. Tot verwondering van de twee mannen deelde zij de vrouwelijke deelnemers in twee categorieën in: de nauwelijks open Sint-Jacobsschelpen, de meisjes met tamelijk strakke flamoesjes, en van de andere kant de openstaande mossels, de neukgrotten waarin Dirk en Frank met tamelijk gemak naar binnen waren geraakt.

Voordat de stichtingsvergadering tot een einde kwam legde Vero nog een van de grondregels uit. Zij wist uit haar gesprekken met veel vrouwen dat die er op uit waren om eens een grote, dikke of een lange piemel in hun kut naar binnen te krijgen. Daarom zouden zowel Frank als Dirk, en waarschijnlijk ook Valeer Dierckx zich regelmatig mogen verwachten aan een sms-je, vergezeld van een zwoele selfie van de geïnteresseerde vrouw. Of zij haar neukten, dat moest iedere “Coles Maximus” zelf beslissen. Het zouden niet altijd ex-studentes van de VUB zijn die op hun seksuele diensten een beroep zouden doen. Ook andere vrouwen, van alle rangen en standen, en van verschillende leeftijden zouden een kans krijgen. Het was aan de drie uitzonderlijk geschapen mannen om al dan niet op de uitnodiging voor seks in te gaan. Wel mochten ze in geen geval geld vragen voor hun seksuele prestaties. Moest de vrouw die ze neukten hen een geschenkje willen aanbieden, of uitnodigen voor een etentje, dan kon dat wel.

Het was evident dat Vero Thonon niet wou dat de twee mannen onvoldaan naar huis gingen met hun stijve lul voor zich uit. Zij offerde zichzelf op, en liet Dirk haar neuken “op zijn hondjes”. Om door Frank geneukt te worden was ieder van de meisjes kandidaat. Wie zou het voorrecht hebben om de knoert van een piemel die Frank had te mogen onthalen? Daar ontstond even discussie over. Het was wederom Vero Thonon die de knoop doorhakte: er zou spiertje getrokken worden met tandenstokers wie van de meisjes haar benen voor Frank mocht opendoen. Het was een van de “mossels”, Lucy Veronder die het kortste houtje trok. Terwijl Frank haar rechtopstaand tegen de muur een ongelooflijke beurt gaf krijste en gilde Lucy van het eerste moment tot het laatste, totdat ze kermend en krijsend een orgasme kreeg waarbij ze een ongelooflijke hoeveelheid lustsap uit haar kut loste, in die mate dat zij en ook Frank met hun blote voeten in een grote plas kwamen te staan.

Iedereen was nu klaar om tevreden en goed gezind terug naar huis te gaan. Na de stichtingsvergadering die avond in Oudergem namen alle aanwezigen in alle vriendschap en liefdevol afscheid van elkaar. Frank Vanduren vroeg zich af in welke mate de plannen van Vero Thonon ook realiteit zouden worden. Zouden er inderdaad vrouwen belangstelling hebben voor de uitzonderlijke piemel die hij had, de nieuw benoemde “Coles Maximus Barbaricensis”?

Met spanning wachtte hij af...

© Robur Quercus 2022