Nadya, Warme Min

Nadya, Warme Min

Voordat ik Nadya leerde kennen had ik geen enkel benul wat een min was. Ik wist niet eens dat er zoiets bestond. Mijn idee was toen dat vrouwen kinderen kregen, en dat sommigen die de borst gaven, maar lang niet allemaal. Ik dacht dat de meesten zelfs gewoon melk met een of ander poeder erin in een papfles deden en dat aan hun baby’s te eten gaven. Maar daar vergiste ik me in, en dat leerde ik door kennis te maken met Nadya.

Nadya kwam uit Brussel, en ze kwam in de Hasseltse wijk Ter Hilst wonen met haar hele familie, haar vader, die weduwnaar was, haar man, haar drie broers en nog een zus, Romina. Ze woonden allemaal in hetzelfde huis op de Runksterkiezel. De mensen daar en in de Trekschurenstraat zegden dat zij zigeuners waren, en dat zowel haar man als haar vader en haar drie broers allemaal seks met Nadya en haar zus Romina hadden, maar dat was niet waar. Zo zei Nadya toch tegen mij.

Zij beweerde dat alleen haar man haar neukte, maar niet vaak genoeg naar haar zin. Ook vertelde Nadya mij dat haar vader impotent geworden was door te treuren om haar moeder die al in 1979 gestorven was aan baarmoederkanker. Verder zei ze dat haar vader uit de provincie Galicië in Spanje was gekomen in 1958 om in Brussel bij de Expo het Spaans paviljoen helpen op te bouwen. Achteraf was hij in België gebleven.

Dat verhaal kan waar zijn, of misschien ook niet. Het kan zijn dat zij zigeuners waren en dat de vijf mannen Nadya en Romina allemaal beurt om beurt neukten. Voor mij speelde dat toen geen enkele rol.

In die tijd had ik net mijn schooltijd aan de handelsschool in Hasselt achter de rug. Ik hielp mijn vader Georges in zijn zaak waar hij brandstoffen en propaan- en butaangas in flessen verkocht. Ik ging met hem de baan op om bij zijn klanten gas te leveren. Ook hield ik zijn papieren bij en deed ik zijn boekhouding voor het een stuk.

Maar ik was toch tamelijk vrij. In mijn vrije tijd deed ik niet aan sport, maar ik zat ik achter de meisjes aan, met wisselend succes. Héél af en toe mocht ik er eens eentje neuken, “poepen” zegden wij in ons dialect, of soms ook “vogelen”. Maar er eentje mogen poepen, dat was erg uitzonderlijk. In die tijd waren de meisjes nog te bang om te jong zwanger te raken. Goesting in seks, dat hadden de meesten wel eens ze vijftien of zestien waren, maar zich laten poepen, dat was een heel andere zaak. Kussen en aaien, dat viel wel mee, en met hun borsten (die wij “tetten” noemden) spelen, dat lieten de meesten ook wel toe. Maar bijna allemaal wilden ze dat ik van hun kutje wegbleef met mijn piemel.

En toch, die enkelen die zich door mij lieten neuken waren daar wel erg tevreden over. Achteraan op mijn gezwollen eikel krijg ik een soort harde uitstulping als mijn piemel stijf wordt. Dat is een gevolg van de operatie voor fimosis die ik onderging toen ik acht jaar oud was. De chirurg die de ingreep uitvoerde moet mij “mismeesterd” hebben. Per ongeluk heeft hij met zijn scalpel in de eikel gesneden aan de achterkant. Dat is wel zonder problemen genezen, maar er heeft zich daar wel een uitwas van “wild vlees” gevormd. Die vlezige wildgroei is nogal onregelmatig van vorm, en valt moeilijk te beschrijven. Op zijn best zou ik kunnen zeggen dat die wat lijkt op een kleine dwars staande gekartelde hanekam. Als mijn piemel dan zwelt loopt die uitwas ook vol bloed en gaat rechtop staan achteraan op mijn eikel. Beter uitleggen dan dat kan ik niet. Hoe dan ook, het soort misvorming dat optreed als ik een erectie krijg doet meisjes en vrouwen bijzonder veel goed als ik in hun kut op en neer ga met mijn stijve piemel. Als ze me een condoom omtrekken is het effect wel een beetje minder. Altijd komen ze niet klaar, maar toch wel minstens één keer op twee, zonder condoom, en minder vaak als ze willen dat ik een condoom over mijn stijve lul trek.

Negentien was ik toen ik Nadya leerde kennen. Zij was toen zevenentwintig, dat beweerde ze toch. Een nicht van mij, Denise, was het jaar daarvoor moeten trouwen met een leraar uit Diest omdat ze zich onbeschermd had laten neuken op de achterbank van die man zijn auto. Ze waren dan maar in zeven haasten getrouwd en in Hasselt komen wonen in een huis dat mijn ouders enkele jaren ervoor gekocht hadden in de Casterwijk. Dat verhuurden ze aan Denise en haar man aan een vriendenprijs.

Eens mijn nicht haar kind had, een jongetje dat Lars heette, wou ze die de borst geven, maar ze maakte geen melk genoeg aan. Niet alleen dat, zij moest ook vier dagen per week naar Leuven voor haar werk daar in de Universiteitsbibliotheek. Zodoende zocht ze een min die tegen betaling een kind dat niet van haar was de borst wou geven. Via-via hoorde ze van Nadya. Denise deed een beroep op Nadya omdat die een dochtertje had dat maar vijf maand ouder was dan haar zoontje Lars.

Mijn nicht bracht haar kind vier keer per week ‘s morgens naar Ter Hilst. Zelf kwamen zij en haar man pas terug thuis rond zes uur ‘s avonds. Zo kwam het dat Denise aan mijn zus Sylvie vroeg dat die haar baby bij Nadya wou gaan halen en mee naar ons thuis nemen als de scholen uit waren en Nadya haar eigen kinderen moest gaan ophalen. Maar dat ging voor Sylvie in geen geval. Zij werkte fulltime in het drukke kapsalon van Giovanni Gattorimpieri in Genk. Dat salon ging officieel dicht om zes uur ‘s avonds, maar toch was het zelden vroeger dan zeven uur eer Sylvie terug naar huis kon.

Daarom vroeg Denise het aan mij. Voor mij was er geen enkel probleem. Mijn baas, mijn eigen vader Georges, had er helemaal niets op tegen dat ik Denise uit de nood zou helpen. Dus ging ik mijn klein halfneefje ophalen in Ter Hilst om iets voor vier. De eerste keer dat het gebeurde was Nadya hem nog de borst aan het geven. Zij was niet gegeneerd en hield er niet mee op omdat ik erop stond te kijken. Haar ene tiet had ze vrijgemaakt uit haar speciale beha voor zogende vrouwen. Die borst was echt indrukwekkend, groot en rond. Misschien was het omdat ze vol melk zat, dat dacht ik toen.

Ik was negentien, en ik kreeg een knoert van een erectie toen ik die tiet zag. Dat had Nadya gemerkt, maar die eerste keer zei ze daar niets van.

De dag daarop was het weer hetzelfde. Ik probeerde mijn stijve piemel in bedwang te houden tussen mijn samengeklemde dijen. Dat lukte me niet echt. Nadya had het weer gezien. Ze stond op legde mijn neefje in de kinderwagen. Haar ene blote borst stopte ze niet terug in haar beha.

“Wil je me eens poepen?” vroeg ze, met de glimlach op haar gezicht.

Ik was verbouwereerd, en ik wist niet wat ik haar moest antwoorden.

Zij kwam naar me toe, en ze grabbelde tussen mijn benen naar mijn stijve lul.

“Kom, je moet niet verlegen zijn,” lachte ze. “Ik heb ook wel zin om eens lekker gepoept te worden door een jonge kerel zoals jij. Ik heb wel een brave man, maar hij besteedt niet genoeg tijd aan seks met mij. Bovendien kan het nu geen kwaad. Zolang ik de borst geef kan ik niet in verwachting geraken.”

De eerste keer deden Nadya en ik het rechtstaand, zij met haar rug tegen de muur. Voordat we er aan begonnen verwittigde zij me:

“Niet proberen me heet te doen worden door met mijn tetten te spelen. Nu dat ik de borst geef zijn die overgevoelig. Je mag wel aan mijn tepels zuigen, als je dat wil, zoals je neefje.”

Ik was zeker vijftien centimeter groter dan zij, en ik moest telkens ik mijn piemel omhoog in haar neukspleet stootte door mijn knieën zakken. Haar kut zwol sterk op en ze werd erg nat tussen haar benen. Haar over haar rug en haar kont strelen en haar tongkussen geven was genoeg om haar voor de seks heet te maken. Meer was niet nodig. Haar kut was doornat van binnen, en erg warm ook. Eng vanbinnen was ze wel niet meer. Het was alsof ik met mijn piemel op en neer ging in een soort brij, of vruchtenpulp. Nadya vertelde me achteraf dat zij al drie kinderen had, vandaar dat ze geen “spannertje” meer had. Dat heeft me nooit gestoord, moet ik zeggen. Ik was al blij dat ze me toeliet om haar te neuken.

Die eerste keer was ik zo geil dat ik me niet goed kon beheersen. Al na een paar minuten spoot ik mijn sperma in Nadya haar warme natte flamoes. Zij was niet ontgoocheld omdat ik haar niet klaar had doen komen.

Dat gebeurde wel de volgende keren. Dan deden we het niet meer rechtop staand, maar we gingen op een stoel zitten met onze gezichten naar elkaar, zij op mijn schoot, of we gingen op de kleine canapé liggen. Dat laatste was wat moeilijk, omdat mijn benen eigenlijk weinig steun vonden als ik daarop bovenop Nadya lag terwijl ik haar neukte. Ik kon dan niet hard genoeg met mijn piemel in haar kut stoten. En hard, dat had zij graag, hoe harder ik in haar mossel ramde, hoe liever zij dat had. Maar hoe dan ook, na die eerste keer zorgde ik ervoor dat ik me genoeg beheerste om haar ook een orgasme te bezorgen. Dat lukte me zo goed als elke keer. Dat had ik voor een deel ook wel te denken aan die harde kam die ik vanachter op mijn eikel kreeg als mijn pik stijf werd. Als ik met die verharding traag in haar kut over haar G-plekje wreef jankte Nadya van puur genot. Lang duurde het dan niet voordat ze haar orgasme kreeg.

Op een keer vroeg Nadya mij of ik niet op haar tepels wou zuigen. Daar zwol haar klit van op, en kreeg ze heel erg zin om te neuken, zei ze. Dat heb ik dan ook gedaan, maar mij viel dat tegen. Ik kreeg die lauwe moedermelk van haar in mijn mond, zoet en plakkerig spul dat mij niet echt beviel. Dat is dan ook maar één keer gebeurd.

Op een bepaald ogenblik kreeg Lars buikloop. Hij verloor zienderogen aan gewicht. Mijn nicht Denise was in paniek. Ze ging met haar kind naar een pediater in het Salvatorziekenhuis. Zijn diagnose was dat de diarree waarschijnlijk veroorzaakt werd door de borstvoeding die Lars kreeg.

Daarom vond mijn zus het niet meer langer aangewezen om Nadya aan mijn neefje nog de borst te laten geven. Fijn vond Nadya dat niet toen ze hoorde waarom ze dat niet meer mocht. Zij voelde zich enorm vernederd. Dat maakte dat ze totaal afhaakte met mij. Als ik haar toevallig tegenkwam in de stad bekeek Nadya me niet eens meer…

In mijn omgeving was het toentertijd moeilijk om iemand anders te vinden die ik mocht neuken. Maar ja, het was niet anders. Geteld heb ik het niet, maar ik schat dat ik Nadya toch een tiental keren heb mogen poepen, tot voldoening van ons alle twee.

© Robur Quercus, 2022